W bieżącym roku, z wdzięcznością obchodzimy 20. rocznicę Beatyfikacji naszego Ojca Założyciela, a równocześnie wypełniamy Jego testament zapisany w liście do ks. Władysława Sarny z dnia 27 stycznia 1887 r.: Polecam się modlitwie, abym wkrótce został świętym, gdyż takich potrzeba wszędzie, a osobliwie Polakom. Gdy brakuje świętych w narodzie, robi się ciemno w głowach ludzkich i ludzie nie widzą dróg, którymi im należy postępować. Nasze tegoroczne świętowanie, w duchu jubileuszowej nadziei, niech będzie przepełnione ufną modlitwą o Jego kanonizację.
Świętość jest miłością Boga i ten jest świętym, co posiada więcej miłości Bożej
(bł. ks. Bronisław Markiewicz, O wymowie kaznodziejskiej).
Drodzy Współbracia!
Czciciele Błogosławionego Księdza Bronisława Markiewicza!
Dzień Patronalnego Święta naszego Ojca Założyciela jest dla nas doskonałą okazją do zatrzymania się w pędzie codzienności, podjęcia refleksji nad pięknem bezgranicznie oddanego Bogu życia Błogosławionego oraz do wdzięczności za dar Jego charyzmatu i dzieła. Poucza nas Ojciec Bronisław, słowem i czynem, że w każdych okolicznościach życia najistotniejsze jest nasłuchiwanie Bożego głosu i wierne pełnienie Jego świętej woli. Przekonuje nas, że żadna zewnętrzna rzeczywistość, ani największe z pozoru przeciwności, nie powinny być dla nas przeszkodą i nie mogą nas zniechęcać do podjęcia wysiłku zdobywania osobistej świętości. Zachęca nas, byśmy w tej drodze byli wspaniałomyślni i wytrwali, odważni i konsekwentni.
W różnych miejscach pozostawionej przez niego literatury odkrywamy przepełnione ojcowską troską konkretne wskazówki zdobywania świętości. Błogosławiony, jako konieczne, wymienia m.in.: pamięć na obecność Boga, skupienie ducha, pragnienie dążenia do najwyższego celu, ducha służby, czystość serca, czuwanie nad wyobraźnią i pamięcią, a także pokutę i umartwienie. Taka wizja drogi do świętości jest nieustannie aktualna, a równocześnie wpisuje się doskonale w ducha współczesnego myślenia i nauczania Kościoła.
Niezwykłym orędownikiem popularyzacji świętości wszystkich wiernych był św. Jan Paweł II. Nauczał: Świętość wydaje się celem trudnym, osiągalnym tylko dla ludzi zupełnie wyjątkowych albo dla tych, którzy odrywają się całkowicie od życia i kultury danej epoki. W rzeczywistości świętość jest darem i zadaniem zakorzenionym w chrzcie i bierzmowaniu, powierzonym wszystkim członkom Kościoła w każdej epoce. Jest darem i zadaniem dla świeckich tak samo jak dla zakonników i kapłanów, w sferze prywatnej, tak jak w działalności publicznej, w życiu zarówno jednostek, jak rodzin i wspólnot (Orędzie na XIII Światowe Dni Młodzieży, 30.11.1997 r.). Święty Papież był przekonany, że wszyscy jesteśmy wezwanie do świętości i że tylko święci mogą odnowić ludzkość (por. Orędzie na XX Światowe Dni Młodzieży, 06.08.2004 r.). W tym duchu, z niezwykłą ekspresją zachęcał i wzywał młodzież: Młodzi, nie lękajcie się świętości! Wzbijajcie się na wysokie szczyty, bądźcie pośród tych, którzy pragną osiągnąć cele godne synów Bożych (Orędzie na VI Światowe Dni Młodzieży, 15.08.1990 r.). Przekonywał: Bóg (...) pragnie, aby wszyscy byli święci! Młodzi Przyjaciele, miejcie świętą ambicję być świętymi, tak jak On jest święty! (Orędzie na XV Światowe Dni Młodzieży, 29.06.1999 r.).
Ogromną rolę świętych i potrzebę świętości dostrzegał Benedykt XVI. Podczas rozważania wygłoszonego przed modlitwą „Anioł Pański” w dniu 1 listopada 2011 roku, mówił: W Credo wyznajemy wiarę w Kościół «święty» - święty, gdyż jest Ciałem Chrystusa, jest narzędziem udziału w świętych tajemnicach - przede wszystkim w Eucharystii - oraz jest rodziną świętych, których opiece jesteśmy powierzani w dniu chrztu. Dziś czcimy właśnie tę nieprzeliczoną wspólnotę wszystkich świętych, którzy przez swe rozmaite drogi życiowe wskazują nam różne drogi świętości, mające jeden wspólny wyznacznik: postępowanie za Chrystusem i upodabnianie się do Niego, który jest ostatecznym celem naszej ziemskiej drogi życia. Wszystkie stany życia mogą bowiem stać się, dzięki działaniu łaski oraz dzięki zaangażowaniu i wytrwałości każdego, drogami uświęcenia.
Kochani moi!
W bieżącym roku, z wdzięcznością obchodzimy 20. rocznicę Beatyfikacji naszego Ojca Założyciela, a równocześnie wypełniamy Jego testament zapisany w liście do ks. Władysława Sarny z dnia 27 stycznia 1887 r.: Polecam się modlitwie, abym wkrótce został świętym, gdyż takich potrzeba wszędzie, a osobliwie Polakom. Gdy brakuje świętych w narodzie, robi się ciemno w głowach ludzkich i ludzie nie widzą dróg, którymi im należy postępować. Nasze tegoroczne świętowanie, w duchu jubileuszowej nadziei, niech będzie przepełnione ufną modlitwą o Jego kanonizację.
Najdrożsi!
Nasz Dobry Bóg, za wstawiennictwem Błogosławionego Ojca Bronisława, niech rozpala w nas pragnienie świętego, przepełnionego miłością, życia. Niech budzi w nas zachwyt nad harmonią, mądrością i pięknem stworzenia. Niech uzdalnia nasze serca do kontemplacji dóbr wiecznych i wspaniałomyślnego otwarcia na potrzeby bliźnich.
Błogosławionego czasu świętowania –
Ks. Dariusz Wilk CSMA
Przełożony Generalny
Miejsce Piastowe, 30.01.2025 r.
