Czytanie: „Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: «Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu». Powiedział do Niego Natanael: «Skąd mnie znasz?» Odrzekł mu Jezus: «Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym». Odpowiedział Mu Natanael: «Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!» Odparł mu Jezus: «Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niż to». Potem powiedział do niego: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego»” (J 1, 47-51).
Kult św. Michała Archanioła znajduje swój pełny wyraz przede wszystkim w liturgii świętej, którą Sobór nazywa szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła i jednocześnie źródłem, z którego wypływa cała jego moc (KL 10).
Idąc więc za zachętą Ojców Soborowych, przeżyjmy jutrzejsze święto Archaniołów, w sposób szczególny przez świadome, czynne i owocne uczestnictwo w liturgii eucharystycznej.
Przyjrzyjmy się, w tym ostatnim rozważaniu modlitwom, które składają się na tzw. formularz mszalny jutrzejszej uroczystości. Wyznacza on właściwą treść całej liturgii mszy świętej.
Kolekta, czyli modlitwa nad ludem zebranym w swojej treści wychodzi od zachwytu nad Bożą Opatrznością, która wyznacza zadania ludziom i aniołom. Im to przypisuje funkcje opieki nad ludźmi i otoczenia chwałą tronu Bożego (por. Ap 5, 11; 7, 11). Kończy się prośbą o pomoc aniołów w naszym życiu.
Modlitwa nad darami, pochodzi podobnie jak tekst poprzedni z najstarszych zachowanych sakramentarzy. Wyraża ona prośbę, by Bóg przyjął naszą ofiarę, do składania której przystępujemy, za wstawiennictwem aniołów. Podkreśla tym samym nasze poczucie niegodności.
Modlitwa po Komunii została zredagowana dużo później, ale w niczym nie ustępuje swą głęboką treścią teologiczną dawnym tekstom liturgicznym. Stała się ona modlitwą biblijną. Jej treść osnuta jest na urywku Księgi Królewskiej (1 Krl 19). Podobnie jak Eliasz pożywiony podpłomykiem szedł czterdzieści dni i nocy na górę Horeb, tak my posileni Chlebem Eucharystycznym mamy wzmocnieni duchowo iść przez przeciwności życia. Tu i tam pokarm wskazują nam aniołowie.
Niezwykle ciekawą kompozycją jest Prefacja o Aniołach, która znacznie poszerza obraz świata duchów niebieskich.
Pierwsze zdanie, które brzmi: abyśmy głosili Twoją chwałę, która jaśnieje w aniołach i archaniołach, ukazuje nam postać anioła w świetle starotestamentalnym. Biblia ilekroć przedstawia pojawienie się anioła, mówi zarazem o wielkim strachu i przeświadczeniu, że człowiek musi umrzeć. Powodem tego strachu jest fakt oglądania w postaci anioła odblasku chwały Stwórcy. Nikt z żyjących nie może zobaczyć Go i pozostać żywym. Jedną z misji aniołów jest objawianie doskonałości Boga, co akcentuje drugie zdanie z prefacji. Trzecie natomiast jest podsumowaniem poprzednich i w sposób jasny ukazuje ekspresywną funkcję Aniołów: Przez wspaniałość świata niewidzialnych duchów poznajemy, jak jesteś niezmierzony i godny miłości ponad całe stworzenie. Trzeba podziwiać tu zwięzłość, a zarazem jasność i precyzję myśli. Zawarta jest w nim kwintesencja angelologicznych rozważań biblistów i teologów. Krótkie stwierdzenie, że poznanie doskonałości aniołów jest drogą do poznania i uwielbienia Boga, jest jednym z najpiękniejszych i najważniejszych uzasadnień istnienia kultu aniołów w liturgii Kościoła.
Kończy się już nowenna ku czci Świętych Archaniołów: Michała, Rafała i Gabriela. Jutro czeka nas świętowanie, wraz z uczestnictwem w ofierze i uczcie eucharystycznej. Obecność i opieka aniołów nie kończy się jednak z dniem zakończenia nowenny. Stąd zachęta, abyśmy nadal codziennie korzystali z przemożnego orędownictwa św. Michała, Gabriela i Rafała, a wpatrując się w świętość i gorliwość aniołów o chwałę Bożą, naśladowali ich, stając się sami jednym płomieniem miłości spalającym się przed tronem Boga. Amen.
